BLOG 4: 42 dagen op vakantie, bevalt het nog?

ZEKER WETEN!!

Vanaf Siargao zijn we doorgevlogen (met een tussenstop in Manila) naar Borneo. Borneo ligt op ongeveer 2 uur vliegen van Manila en is onderverdeeld in drie landen. Maleisië, Indonesië en Brunei. Wij zijn voor het Maleisisch gedeelte gegaan. Nu hoor ik je denken… waarom gaan jullie daarheen?

Astrid (de moeder van Angelique) had ons dit aangeraden. Zij vertelde namelijk over een hele leuke (Nederlandse) collega, Mike die ongeveer 6 maanden per jaar in Nederland werkt. De overige tijd woont/leeft hij in Borneo (Kota-Kinabalu). Hier heeft hij Farah ontmoet en is nu met haar getrouwd en heeft 4 kinderen.

Hij had aan Astrid doorgegeven dat hij ons graag wilde rondleiden en op weg wilde helpen.

Dit leuke initiatief namen wij natuurlijk met beide handen aan. We hadden van te voren wat contact met Mike gehouden, dus hij was op de hoogte van onze komst. Op 28 januari om 02.00 uur kwamen we aan op het vliegveld in Kota-Kinabalu op Borneo. We werden hier hartelijk ontvangen door Mike en Farah, die ons een lift gaven naar ons hotel.

Dit was heel fijn! Want het is heel vervelend om in een nieuw/onbekend land, gelijk al je geld te moeten omwisselen en opzoek te moeten gaan naar een taxi. Voor die taxi betaal je dan 9 van de 10 keer nog teveel ook.

De volgende ochtend stond onze ‘Nederlandse gids’ alweer op ons te wachten en het was gelijk reuze gezellig in de auto. We hadden duidelijk een goede klik. We hadden leuke, persoonlijke gesprekken over zowel Nederland als Maleisië. 

Mike bracht ons uiteindelijk naar zijn huis. Op hetzelfde terrein waar ze wonen werkt Farah in een soort weeshuis. Zij werkt met kinderen waarvan de ouders bijvoorbeeld niet meer konden zorgen. Dit is opgezet door de overheid. Hier worden kinderen opgevangen tot hun 18e levensjaar, waarna ze oud en wijs genoeg zijn om als volwassene verder door het leven te gaan.

Na de rondleiding had Mike het nog over een Biowak (lokale naam). Deze beesten zaten vaak ’s avonds in het gras/water achter de woningen, hier waren ze opzoek naar de resten van eten. Het is namelijk een soort ‘vuilnisbak’ die bijna alles opeet wat hij tegenkomt. Een leuk feitje is dat deze beesten tot wel 3 meter groot kunnen worden.

Wij waren ’s middags aanwezig, de kans was dus erg klein. Toch hadden wij het geluk om drie van deze dieren te spotten. Razendsnel vlogen ze het water in, terug de jungle in. Erg indrukwekkend om te zien!

Hierna hebben we een grote shoppinghall bezocht. Een megagroot centrum, met verschillende soorten winkels en eettentjes. Shoppinghallen zijn hier trouwens erg populair. Het is prettig om op sommige momenten van de dag de warmte even te ontvluchten en lekker door de airco te lopen. Je kunt hier gemakkelijk een halve dag besteden.

We eindigden de dag op een grote lokale markt. Hier verkochten ze zo’n beetje al het eten wat je kunt bedenken. Van grote (exotische) vissen tot speciaal gemarineerde kip, van lokale zoetigheid tot rijst/noedel gerechten, alles was aanwezig.

Het was een unieke ervaring en we hebben een mooi inzicht gekregen van hoe het er op een lokale markt aan toe gaat. Uiteraard hebben we hier heerlijk gegeten, voor een leuk prijsje 😊.

Dit zijn wel een beetje de ervaringen die het reizen zo leuk maken. Op lokale plekken terecht komen waar geen enkele toerist te vinden is. Met een gids die hier woont en die je alles kan vertellen over het land.

Dag 2 in Kota-Kinabalu bestond onder andere uit het bezoeken van een krokodillenfarm en een bezoekje aan het “wilde westen” (een soort cowboy stad) net zo opgezet als vroeger. Met oude auto’s en paarden.

Helaas mochten er alleen mensen paardrijden die minder dan 100 kg wogen. Een ritje voor mij zat er dus niet in 😉.

Uiteindelijk zijn we in een sportpark beland waar iedere avond eindigt met een fontein/lichtshow met muziek. Dit was ook erg mooi om te zien!

Na wat tips van Mike hadden we besloten om verder te reizen naar Sandakan (de andere kant van het eiland). Dit kon per bus of vliegtuig. De bus was uiteraard goedkoper, dus kozen we dit keer voor deze optie.

In Maleisië kun je onderhandelen over de prijzen voor bijvoorbeeld een buskaartje. Er zijn namelijk meerdere bedrijven die tickets aanbieden. We gaven ons geld aan Farah, die het ticket voor ons ging regelen. Voor omgerekend 9 euro, hadden we een 7 uur durende busreis, in een prima bus met airco. Probeer dat maar eens in Nederland 😉.

De eerste dag in Sandakan zijn we naar een Orang-Oetang reservaat geweest. Dit reservaat vangt apen op die bijvoorbeeld als huisdier werden gehouden. Of jonge apen die zelf niet zouden kunnen overleven in het wild.

Hier doen ze er alles aan om de Orang-Oetangs weer terug te krijgen in het wild. Een heel mooi initiatief en iets wat wij graag steunen.

In een naast gelegen park hadden ze precies hetzelfde principe. Dit deden ze daar met “Sunny bears”. Door een mooi gebouwd platform kon je de beren in de jungle spotten. Die hadden alle vrijheid om te doen wat ze wilden. Ook hier was het uiteindelijke doel om de dieren weer terug in het wild te brengen.

Hierna hebben we 1 dag heerlijk ontspannen in een hotel met (eindelijk) een zwembad en ligbedjes. Dit was namelijk in de Filipijnen bijna niet mogelijk, of niet te betalen. We waren dus erg blij met een dagje om op te laden.

De volgende dag stond namelijk onze 3 daagse tour door de jungle gepland.

We werden ontvangen door Wasiel, een lokale tour-guide die dit werk al meer dan tien jaar deed. Nog steeds vertelde hij alles vol passie. We bleken de enige 2 toeristen te zijn dus we hadden een soort privé tour. De overige toeristen konden het land niet bereiken aangezien er door het Coronavirus geen vluchten meer gaan vanuit China naar anderen delen van de wereld.

Na 2 uur rijden kwamen we aan bij de Kinabatangan rivier. Hier voeren we met een klein motorbootje naar onze verblijfplaats. En eigenlijk zag het er een stuk beter uit dan verwacht. Het was midden in de jungle, maar ondanks dat was het erg mooi opgezet. Alles was gebouwd op een soort platform. Een klein restaurant, meerdere huisjes en alles netjes verlicht.

We hebben gedurende die dagen meerdere tours over de rivier gehad. Hierbij gingen we opzoek  naar verschillende dieren. De Kinabatangan rivier ligt middenin het regenwoud, hier leven dus een hoop mooie dieren.

De omgeving was adembenemend. Compleet de andere kant van de wereld. Dit was 1 van  de hoogtepunten tot nu toe.

We hebben verschillende soorten apen, krokodillen, en vogels gespot. Allemaal puur natuur, dus hoe de dieren écht leven. Ook hebben we meerdere wandelingen door het regenwoud gedaan, zowel overdag als ’s avonds. Van Tarsiers, tot spinnen, kleurrijke vogels, tot stinkdieren….. We kwamen het allemaal tegen. 1 nadeel was wel dat we met 100 muggenbulten terug kwamen, maar dat was het meer dan waard!

We hebben de tour afgesloten met een avondje wodka drinken met de tour-guide en de chef-kok. Die kok vond het wel erg gezellig (en wij ook). Wodka was zijn lievelingsdrankje en hij luisterde graag naar Bob Marley… Dan raden jullie al waar het gesprek naar toe ging; “Amsterdam? Yes, Good, Legal, Smoking, I like! Good Good Good, Here not good, too much weed than you will hang till dead” Uiteraard een klein verschil kwa wetgeving hier 😉

Na de tour zijn we teruggegaan naar het hotel, hier hebben we 2 overnachtingen geboekt omdat het ons wel goed beviel. Hier hebben we ook onze vlucht geboekt naar…. Singapore, gewoon omdat het kan! 

Dit keer kozen we ervoor om vanaf Sandakan te vliegen. Het was slechts 40 minuten naar Kota-Kinabalu. We hadden hier alleen hier wel een tussenstop van 7,5 uur (andere tickets waren een stuk duurder). Gelukkig wilde onze grote vriend Mike en zijn vrouw ons nog een dagje meenemen. We zijn gezellig wat gaan eten en drinken, waarna de tijd alweer snel voorbij was.

Op het vliegveld aangekomen liep alles vrij soepel (dachten we), we hadden een vlucht geboekt met Scootairlines. En eigenlijk waren we er een beetje grapjes over aan het maken. Het is een soort Ryanair, maar dan van Singapore.

Bij het afgeven van onze bagage werd er gevraagd naar ons uitreisticket. Tsja….. die hadden we niet!! Zonder uitreisticket kwam je volgens hun het land niet in. Na een overleg konden we bij het tonen van een bus ticket ook mee met de vlucht. “Even” snel een ticket boeken via je telefoon, met een verbinding die niet al te goed werkt. Het was een lekker zenuwachtig gedoe maar uiteindelijk is het ons gelukt om mee te gaan met de vlucht. Mike en Farah, zijn we eeuwig dankbaar, zij hebben ons continu geholpen met de dingen die we nodig hadden. Wij hebben super genoten!

Singapore, weer een COMPLEET andere wereld. Zo dichtbij, maar oh zo verschillend! Hierna? Dat weten we zelf ook nog niet, we gaan zien waar we belanden😊