BLOG 5: Lang niets gehoord?

Het is alweer een aantal weken geleden dat ik een reisblog heb geplaatst, dus hierbij:

Blog nummero 5.

In de laatste blog waren we onderweg naar Singapore en dat was daar een hele ervaring. Wolkenkrabbers, mega hotels, banken en de meest exclusieve auto’s in overvloed. We verbleven hier in een bijzonder hostel met allemaal zgn. ‘tijdscapsules’. Het waren slaapcabines die allemaal ‘high tech’ waren ingericht. Het zag er leuk uit, maar niet heel comfortabel voor dit jongetje van 1.93 m. Maar ach, weer een ervaring rijker!

In Singapore hebben we verschillende toeristische plekken bezocht. Zo hebben we een bezoek gebracht aan het S.E.A. aquarium, het Maya Bay uitzichtpunt en de  Gardens by the Bay. Het was allemaal indrukwekkend groot, daarom is het ook een bekende ‘spot’ voor grote bedrijven. Het mooie hiervan was dat (bijna) alles brandschoon was! Alles werd continu bijgehouden en de mensen hielden zich allemaal keurig aan de regels. Waarom? Zou je denken. Nou let maar eens op de enorm hoge boetebedragen. Wij dachten dat het in Nederland duur was, maar als je in Singapore de wet overtreed dan ben je heel wat dollars lichter. Hier een grappig overzichtje:

Afval op straat gooien: 1000$

Roken op een plaats waar dit niet is toegestaan: 1000$

Eten of drinken in de metro: 500$

Gevaarlijke stoffen in de metro vervoeren: 5000$

Hoe ze dit controleren? Met camera’s houden ze werkelijk alles in de gaten. Op sommige plekken hing letterlijk op iedere meter een camera. Bijzonder, maar wel erg effectief.

We hebben ook nog een dag, als echte Nederlanders, een fiets gehuurd en hebben lekker door het centrum gefietst. Na 5 dagen Singapore was het voor ons daar leuk geweest. 

Wij zaten op een gegeven moment bij onze favoriete 7/11 supermarkt (een keten die in heel Azië bekend is) en hadden de onwijs moeilijke taak om een volgende bestemming te kiezen. Dit zijn toch wel een beetje de meest stressvolle momenten van het reizen 😉, en nu?

Iedere keer als er iets mis ging tijdens het reizen zeiden we (voor de grap) misschien moeten we maar naar Bali? Nu wordt er ook door velen gezegd dat er in iedere grap een kern van waarheid zit…

Na vele (onvoorspelbare) stille hints die we gedurende het reizen hebben gekregen was de keuze gemaakt, terug naar Bali!

Dit is ook weer iets wat je van te voren niet kan voorspellen. Ik weet nog goed dat ik voordat ik wegging zei; “Ik ga niet naar dezelfde plaatsen toe, ik wil alleen maar nieuwe dingen zien”……..

Nou, niet dus!

Een aantal weken geleden op de Filipijnen heb ik met een Italiaanse man van 77 jaar gesproken. Hij reisde alleen rond, zonder dat hij een plan had. Vanaf zijn 18e woonde en werkte hij op meerdere plekken in de wereld, zo ook eens in Nederland, in Groningen. Ik vroeg hem naar de vele landen welke hij allemaal wel niet gezien had en ik kreeg daar een voor mij heel interessant antwoord op:

Ik heb zoveel landen in mijn leven bezocht, dat ik niet eens meer weet welke landen dat allemaal zijn. Wat ik nog wel weet, is welke mensen ik heb ontmoet. De landen vergeet je, de ervaringen met mensen niet. Het gaat er niet om hoeveel landen je hebt bezocht, het gaat erom wie je ontmoet dat maakt de ervaring, ongeacht welk land dat is”.

In Bali zijn we 1 nacht gebleven waarna we zijn doorgevlogen naar Lombok, een eiland naast Bali. Lombok is eigenlijk precies als Bali, maar dan van 30 jaar geleden. Minder toerisme, minder drukte, en veel mooie plaatsen. 

Bij aankomst waren we hongerig en opzoek naar een slaapplaats met een mooi strand. We vonden iets bij een wit strand, helderblauw water, niet te druk en voor een goede prijs. Dit strand beviel zo goed dat we hier uiteindelijk 4 dagen zijn gebleven. Mijn batterij was (denk ik) ook een beetje op, de dagen bestonden namelijk uit: Op tijd naar bed 8 tot 10 uur slaap, naar het strand, eten, liggen en 2-3 uur slapen. Niet heel bijzonder, maar wel super relaxed 😊

Na deze stressvolle dagen zijn we met de boot naar Gili Trawagang gegaan wat bekend staat om de feestjes en de vele toeristen. Iets waar we op dat moment wel zin in hadden. Het eiland was verder niet heel bijzonder. Het was zo klein dat er geen auto’s of scooters reden. Alleen lopend, per fiets of met een paard en wagen kon je jezelf verplaatsen.

Hier hebben we wat mensen ontmoet en zijn we een avond uit geweest, dat was erg gezellig!

Vanaf Gili zijn we met de boot (een uurtje varen) teruggegaan naar Bali. Hier zijn we direct naar onze favoriete plaats, Ubud gegaan. Een combinatie van een druk centrum, en hele rustgevende buitenwijken vol met rijstvelden.

Ook staat Ubud bekend om zijn spiritualiteit. Je kunt op veel plaatsen dingen doen als Yoga, Meditaties, Retraites en er schijnen veel traditionele Balinese Healers te werken.

Aangezien mijn interesses daar wel naar toe gaan leek het mij leuk om zo’n traditionele healer te ontmoeten. Na wat zoekwerk op Facebook kwam ik bij Ketut Yaya uit. Ik stuurde hem een berichtje en binnen een kwartier stond onze afspraak. Ik had echter geen idee wat ik moest verwachten…

Bij aankomst kwam ik in een typisch Balinees dorpje terecht. Ik ging aan een picknick tafel zitten voor de woning van Yaya. Ik sprak eerst met zijn dochter, daarna met zijn neefje en toen kwam Ketut zelf aanlopen.

Lang haar, iets wat scheve tanden, allerlei soorten kettingen en verschillende kleuren kleding. Zoals we in Nederland zouden zeggen: ‘Een bijzondere gewaarwording’.

Met een big smile werd ik ontvangen, “welcome, welcome brother”.  Het voelde eigenlijk gelijk vertrouwd. Ik kreeg allerlei dingen aangeboden. Kruidenthee, fruitsoorten die ik nooit gezien had en een soort cake. Alles was puur natuur, allemaal van bomen en planten die in zijn tuin stonden. Hij legde allerlei dingen uit over het voedsel. Alles had een bepaalde kracht, alles uit de natuur.

We raakten aan de praat en het was in het begin een beetje wennen. Het leek namelijk meer op een soort keukentafel gesprek. Gezellig was het wel, ik kon vragen stellen en hij gaf daar mooie filosofische antwoorden op.

Even later kwam er een Franse vrouw bij zitten. Zij had blijkbaar ook een afspraak. Ze was alleen wat verlegen, ze zei niet veel. Nadat ik al mijn vragen had gesteld zei Ketut: “Okay, now time for massage, no nice massage, maybe painfull, maybe smile, maybe cry”.

Massage? Dat was niet waar ik op was ingesteld, maar ik dacht. Waarom ook niet.

Dit was het meest spirituele wat ik tot nu toe heb meegemaakt. Wierook, leuzen die er gezongen werden, heilig water, muziektonen, het was een hele bijzondere setting!

Hierna begon de massage, deze massage is er om alle innerlijke blokkades (die heeft iedereen) los te maken zodat de energietoevoer open staat.  De massage was van onderkant van mijn voeten, tot de kruin van mijn hoofd….. en ……het was vrij pijnlijk! Een beetje te vergelijken met een spier ‘knoop’ die je ergens hebt zitten. Als iemand daar hard op drukt, dat gevoel en dan ongeveer keer tien!

Vooral mijn onderlichaam was pijnlijk, maar stap voor stap werd ik steeds meer ontspannen. Na de massage voelde ik mij als een soort herboren, ik had onwijs veel energie en voelde me stukken beter dan voor de massage. Al met al een hele unieke ervaring, mooi om voor mij bij te wonen.

Ketut was niet de enige interessante persoon die we ontmoet hebben. We zijn namelijk ook naar een speciale tattooshop geweest. Op aanraden van iemand die ik uit de sportschool ken, zijn we naar Pinklotustattoo geweest. Hier woonde/werkte een Belgische vrouw samen met haar Indonesische man. Zij woonde al een groot deel van haar leven in Indonesië. 

Haar specialiteit was dat zij op basis van een volledige naam + geboortedatum een levensloop kon bepalen. Ieder gedeelte had een bepaald nummer en ieder nummer betekende wat. Misschien zullen de sceptische mensen denken “onmogelijk” maar interessant was het wel.

Voor Angelique waren sommige dingen lastig te begrijpen omdat het dingen konden zijn die je nog niet van jezelf weet, maar wat dus wel in je zit. Dit kan later nog wel duidelijk worden.

Voor mij resoneerde vrijwel alles, persoonlijkheid, doel, manier van denken.

Deze levensloop had Barbara uitgetekend in vorm van verschillende soorten lijnen, al deze lijnen stonden ergens voor. Er was een optie om dit te laten tatoeëren, maar op het laatste moment heb ik dit toch maar niet gedaan omdat we nog 4 weken verder gaan reizen. Met zwembaden/zee/zon is het misschien niet helemaal verstandig.

Oké, genoeg zweverig gelul!!

Het was in het weekend tijd voor Carnaval. Nu zijn we normaal gesproken altijd present in Zwolle bij de familie van Angelique, maar dat was iets te lang reizen om dat te kunnen bijwonen. Angelique kwam een Facebookbericht tegen van iemand die een carnavalsfeestje had georganiseerd, in Ubud!

Zwembad, muziek, drank in overvloed en frikandellen... Wat wil je nog meer!

Verkleed als tijgertje en een regenboog gingen we heen. Uiteraard waren wij een van de weinigen uit Noord-Holland, maar daar merkten we niets van.

Een groep van 30-40 Nederlanders, zon, muziek, zwembad en ijskoude drankjes, het was een heerlijk feestje. Uiteindelijk moesten we de locatie verlaten omdat (kan ook niet anders) alle drank op was. Dit was weer wat voor in de boeken 😊

De dagen bestonden verder uit lekker eten, chillen en zo nu en dan op pad met de scooter. We hebben in een van deze dagen nog een tempel bezocht met heilig water (Jaja, we blijven in de spirituele sferen) dus we konden helemaal ‘Zen’ doorreizen.

Vanaf Ubud zijn we doorgereisd naar Canggu. Ook met deze plek waren we bekend. Een plek met een bedrijvig centrum met veel barretjes, Beach clubs en strandfeestjes.

Vorig jaar hebben we hier meerdere keren afgesproken met onze matties uit Rotterdam, Akke en Justin. Het was toch een stukje minder gezellig zonder deze feestbeesten. In Nederland de schade maar weer in halen 😉 We hebben namelijk nog steeds contact met elkaar.

Ik ben zelf nog een dag teruggegaan naar Ubud. Hier had ik afgesproken met Gil Petersil. Een bekende ondernemer die 9+ bedrijven heeft over heel de wereld. Ik ben een aantal maanden geleden bij een event van hem in Amsterdam geweest wat voor mij een eyeopener was. Een man met heel veel kennis die hij graag wil delen.

Door af en toe 1 op 1 contact met hem te hebben is het ondanks zijn drukke schema toch gelukt om 1,5 uur met hem te lunchen.

We hadden afgesproken in een exclusief hotel in Ubud. Daar moest ik even wennen aan de ‘high-class’ De deuren werden voor me open gehouden, tassen werden gedragen en al het personeel was vriendelijk aan het lachen.

Ik heb daar zijn vrouw ontmoet en daarna non-stop met Gil gesproken. Over het over nu, het reizen, bedrijven en toekomst plannen.

Hij is namelijk master in ‘Strategic partnership’ hij weet dus precies hoe je moet samenwerken, met wie en hoe je een bedrijf kan laten groeien.

Een super waardevolle connectie rijker, uiteindelijk draait het om connecties/samenwerkingen. Zoals hij mooi zei: “Geld is er in overvloed, maar mensen leven met een beperkte gedachte over geld, als je samenwerkingen aangaat vergroot je je netwerk wat er uiteindelijk weer voor zorgt dat iedereen meer geld verdient”

Onze dagen in Indonesië zitten er nu op (het gaat toch wel een beetje hard), we zijn nu (28-02-2020) onderweg naar Thailand (waar het voor mij 3 jaar geleden allemaal begon). Hier gaan we nog 3,5 week genieten want de terugvlucht staat (helaas) gepland…

Groetjes van ons!

** De blog loopt iets achter, zie datum boven aan de pagina ↑↑↑