BLOG 1: Welkom in de Filipijnen!

“Wat heb je in godsnaam te zoeken in zo’n land?” Een vraag die ik meerdere keren heb gekregen en eigenlijk had ik nooit echt zin om die vraag te beantwoorden. In onze “Westerse” cultuur vergelijken we ons graag met anderen, moeten we aan bepaalde voorwaarden voldoen, gaan we uit van vooroordelen en hebben we onze keiharde mening al klaarliggen zonder dat we verstand hebben van het onderwerp. Tóch wil ik deze vraag een keer toelichten:

Mijn passie voor reizen is ongeveer 3 jaar geleden ontstaan. Ik besloot om na mijn opleiding, niet te gaan solliciteren bij de Politie (mijn toenmalige droombaan) ondanks dat ik van vele mensen hoorde dat ik het juist wel moest doen. Ik nam een tussenjaar en in dit jaar heb ik een aantal maanden gewerkt bij Vezet. Voor wie het niet kent, een fabriek die alles wat met groente te maken heeft produceert en levert aan alle Albert-Heijn filialen van Nederland. Lopende band werk, de worst in de kant en klare boerenkool maaltijd leggen of 8 uur per dag een krop sla doormidden snijden. Inderdaad, hersendodend werk!

Maar, op dit ‘hoogtepunt’ in mijn carrière ben ik wel Angelique tegengekomen. Niet op de groenteafdeling, maar op een leuk feestje in Alkmaar en vlak voordat ik op reis zou gaan was het “Facebook-Official” en kregen wij een relatie. De reis stond al gepland, dus ik stapte solo het vliegtuig in naar zuidoost Azië. Zonder plan, het enige wat ik wist was mijn 1e bestemming …… Bangkok.

Deze reis heeft mijn hele leven doen veranderen. Ik heb mensen vanuit heel de wereld ontmoet, onwijs mooie/nieuwe ervaringen opgedaan en ik heb er een hele goede vriend (Niels) aan overgehouden waarmee ik door Vietnam ben gereisd. Dit alles heeft er voor gezorgd dat ik verliefd ben geworden op Azië.

Maar hoe breng je dit over op iemand die niet verder is geweest dan Mallorca? Gelukkig had ik er niet zoveel voor nodig om Angelique over te halen. De foto’s en de verhalen waren meer dan voldoende.

Daarom zijn we vorig jaar op Bali geweest. Hier hebben we een maand lang genoten van alle mooie dingen die het eiland te bieden heeft. Dit smaakte naar veeeel meer.. en daarom hebben wij er dit jaar voor gekozen om 1 maand in de Filipijnen rond te reizen. Hierna hebben we nog 2 maanden de tijd om andere landen te bezoeken. Hierin hebben we nog niets gepland. We gaan puur op ons gevoel af! 😊

Dan nu onze reis…

We zijn op 28 december vertrokken vanuit Amsterdam. Hierna hadden we een tussenstop in Londen van 2,5 uur waarna we in 13 uur doorvlogen naar Manila. Het 2e gedeelte van de vliegreis was met Philippines Airlines, een maatschappij die wij zeker weten kunnen aanraden. Volgens ons misschien wel beter dan KLM en Emirates. Op 29 december rond 21.30 uur kwamen we aan in Manila.

Het viel ons daar in het begin allemaal best wel mee. We hadden veel horror verhalen gehoord, het zou bijvoorbeeld een verschrikkelijke stad zijn. Maar de wijk waar wij in zaten zag het er best leuk uit met grote wolkenkrabbers van hotels en palmbomen met kerstverlichting. Maar naar mate het donkerder werd veranderde de sfeer helaas. We zagen vele tippelende prostitués langs de straten. We werden verder aangesproken door bedelende kinderen en zagen meerdere mensen op straat slapen. Hiermee was het contrast tussen rijk en arm direct voelbaar. Iets wat is meerdere landen in Azië dagelijkse realiteit is.

Gelukkig vertrokken we de volgende dag om 14.10 uur naar onze volgende bestemming: Coron. Een eiland ten NW van de Filipijnen. Na wat vertraging en een vlucht van 40 minuten kwamen we aan op een klein vliegveld met 1 landingsbaan en een aankomsthal met 3 bagagebanden. Bij aankomst voelde dit gelijk al stukken beter. We werden ontvangen door een groep mannen met kleine busjes die klaar stonden om alles bagage in te laden. Een ouder baasje deelde alles mooi in zodat iedereen tevreden was. Hierna hebben we een half uur gereden naar onze verblijfsplek. Onderweg zagen we een mooie groene bergachtige natuur met een redelijke infrastructuur. Via het verblijf een (motor)scooter gehuurd waar we wat mee zijn gaan rondrijden. Uiteindelijk toch voor een goede nachtrust gekozen en zijn we op tijd gaan slapen.

De volgende dag zouden we namelijk op pad gaan met 3 Filipino’s, die ons zouden rondleiden met de scooter. Deze 2 Nederlanders uiteraard stipt op 07.00 uur klaar. Maar helaas waren onze Filipijnse matties er niet. Mogelijk was 07.00 uur “Filipijnse” tijd eigenlijk 09.00 uur. Uiteindelijk zijn we zelf op pad gegaan. We hoorden mooie verhalen over Ocam-Ocam beach. Dus zijn we die kant op gegaan. Via google zou de reis ongeveer 1,5 uur duren, wij hebben er echter meer dan 2,5 uur over gedaan. Na het laatste gedeelte, een hobbelige weg waarin je je afvroeg wanneer het voorwiel zou afbreken, kwamen we aan op dit paradijs. Met bordjes langs de weg als: “special restaurant” hadden wij een hele boulevard verwacht. Helaas….. het geheel bestond uit slechts 1 klein eettentje en zeewater waarin je niet kon zwemmen doordat het te ondiep was. Een kleine tegenvaller dus.. Maar al met al was het een ontspannen plek om een keer gezien te hebben. Later die dag was het tijd voor NEW YEAR, door het tijdsverschil van 7 uur was het feestje hier iets eerder dan in Nederland. We wisten niet echt wat we moesten verwachten en waren een beetje zoekende naar een leuke plek. Via een Facebookgroep zijn we in contact gekomen met 4 Nederlanders met wie in een barretje afgesproken hadden. Na wat drankjes zijn we richting de boulevard gegaan waar een podium opgezet was en waar een band allerlei soorten muziek speelde. Daaromheen een groot plein waar alle Filipino’s bij elkaar kwamen. Het feest was mega, de stad was afgeladen vol. Overal waar je keek zag je kinderen met toeters die je op iedere hoek van de straat kon kopen. Jongeren die van hun scooter een racemotor hadden gemaakt met discoverlichting en kap op hun uitlaat die er voor zorgde dat er meer geluid geproduceerd werd dan de gemiddelde Harley-Davidson motor. Tussen alle drukte door schoten mensen wat vuurpijlen af, niet alleen door de lucht maar ook over de grond.

Om 00.00 uur was het zover de vuurwerkshow ging van start, iedereen toeterde en maakte zoveel mogelijk lawaai. Een gemiddelde Turkse tuuuuter stoet was er niets bij!

Hierna zijn we in verschillende barretjes geweest en is het ons zelfs gelukt Andre Hazes door de speakers van de club te krijgen. Terwijl de Filipino’s ons verlegen aankeken waren alle Nederlanders de boel op zijn kop aan het zetten, een unieke ervaring die wij zeker niet hadden willen missen!

Uiteraard werden we de dag erna met een lichte ‘kater’ wakker. Maar doordat we moesten uitchecken en naar een volgende verblijfplek moesten reizen konden we niet blijven liggen. Bij aankomst kwamen we aan in een soort jungle met hutjes. In het midden een meertje waar allerlei locals zaten. De eigenaar vertelde ons dat hij dit opgezet had voor de werkgelegenheid van het dorp. Ze leven hier namelijk allemaal van de inkomsten van de toeristen die hier overnachten. Super mooi om te zien hoe de mensen hier leven. We verblijven momenteel in een hutje, met een ventilator en een klamboe. Heerlijk primitief! Morgen (2 januari) hebben we een speciale tour. Van Coron naar El-Nido. Hierin varen we met een groepje langs verschillende eilanden. We slapen 2 nachten op een onbewoond eiland, helemaal back to basic. Geen stroom, geen internet. Alleen een hutje, natuur en elkaar!