Een Chinese Harley Davidson gekocht
11 april 2017 - tt. Cát Bà, Vietnam
Na drie dagen rondgehuppeld te hebben in Hanoi, hadden Niels en ik eindelijk een motor gekocht. Dat werd ook wel tijd want we hadden het helemaal gehad met deze chaotische stad.
Beide nog nooit op een schakelmotor gereden & met 0 technische achtergrond begonnen wij onze eerste rit. Vanaf Hanoi naar Halong Bay, een ritje van zo'n 180 kilometer. De backpacks met kabels vast gezet en de motoren volgetankt, klaar om te gaan!
Het eerste stuk was voornamelijk rechtdoor, niks aan het handje dus. Maar na zo'n anderhalf uur vonden we het wel tijd voor een pauze. We spraken af bij het eerst volgende tankstation te stoppen. Niels reed een stuk voor me toen ik opeens een doffe klap hoorde.. en wat denk je? Inderdaad, mijn backpack waar ALLES in zat lag midden op de snelweg. Touringcars, vrachtwagens en auto's konden hem gelukkig nog net ontwijken. Wonder boven wonder m'n tas te weten te redden, het enige wat ik kon weggooien was de hoes (flightbag) die eromheen zat.
Aangekomen bij het tankstation, was Niels nergens te bekennen.. Allebei geen internet dus contact maken werd vrij moeilijk. Gelukkig bestaat de app: MAPS.me een offline google maps. Iets wat redelijk werkt maar soms wel eens vast loopt.
Ik besefte dat ik er alleen voor stond dus gebruikte ik de app. Een uur de route gevolgd toen ik erachter kwam dat de app dus geen enkele locatie kon bepalen. Ik vond het al vreemd dat ik geen enkele toerist tegen was gekomen. Aan een vrouwtje gevraagd welke richting ik op moest. Ze keek me aan en begon spontaan te lachen. Ik was blijkbaar een volledig andere kant op gereden. Ze zei dat het nog zo'n 3,5 uur zou duren voor ik daar aan zou komen. Haar man was gelukkig wel zo aardig om met me mee te rijden naar een soort "hoofdweg" (zei hij) die ik 27 kilometer moest volgen. Slingerend door de bergen op een weg die bestond uit zand en steentjes. Waarin ik tussendoor ingehaald werd door toeterende vrachtwagens met aanhangwagens en veelste hoge snelheid, een pittig ritje.
Aangekomen in een dorpje nam ik even een break. Ik ging zitten bij een koffie tentje waar een hele familie binnen zat. Ze staarde naar me alsof ze nog nooit iemand uit het Westen hadden gezien. De kinderen zwaaide naar me en kwamen high fives geven. Zo grappig om te zien. Voor ik het wist was ik een attractie, mensen kwamen naast me staan om te zien hoe groot ik was en begonnen te lachen. Wat ze ook facinerend vonden waren mijn armen met vooral m'n tattoo's, daar konden ze niet van afblijven. Echt geweldig zulke dingen mee te maken!
Het begon er weer wat postiver uit te zien. Totdat ik voor de tweede keer stopte om te checken of ik nog goed reed. Ik wilde m'n motor starten toen het gehele knopje + kabel afbrak en stuk was. De kickstart werkte ook niet dus ik zat weer met een nieuw probleem.. Stond ik dan, in de regen, boven op een berg in de middle of nowhere.
Een oud vrouwtje die langs de kant van de weg zat begon naar achter te wijzen. Dus ik dacht, daar moet ik zijn. Met toch wat geluk was daar inderdaad een garage. Ik werd hartelijk ontvangen en kreeg meteen een stoel en een kop thee. Binnen een kwartier was mn motor weer gefixed en dat voor welgeteld 1 euro, geweldig!
Uiteindelijk deze hele reis overleefd een aangekomen in Halong Bay waar ik opzoek was gegaan naar een wifi spot om m'n buddy te contacten. Hij dacht dat ik een afslag had gemist en was alvast doorgereden (+ ook een backpack die er af was gevallen) .. Lang leven internet!
Gelukkig kunnen we er nu allebei om lachen ;-)
M'n motor trouwens de toepasselijke naam gegeven: Harry Davidson, die naam vast nog vaker terugkomen :)
Beide nog nooit op een schakelmotor gereden & met 0 technische achtergrond begonnen wij onze eerste rit. Vanaf Hanoi naar Halong Bay, een ritje van zo'n 180 kilometer. De backpacks met kabels vast gezet en de motoren volgetankt, klaar om te gaan!
Het eerste stuk was voornamelijk rechtdoor, niks aan het handje dus. Maar na zo'n anderhalf uur vonden we het wel tijd voor een pauze. We spraken af bij het eerst volgende tankstation te stoppen. Niels reed een stuk voor me toen ik opeens een doffe klap hoorde.. en wat denk je? Inderdaad, mijn backpack waar ALLES in zat lag midden op de snelweg. Touringcars, vrachtwagens en auto's konden hem gelukkig nog net ontwijken. Wonder boven wonder m'n tas te weten te redden, het enige wat ik kon weggooien was de hoes (flightbag) die eromheen zat.
Aangekomen bij het tankstation, was Niels nergens te bekennen.. Allebei geen internet dus contact maken werd vrij moeilijk. Gelukkig bestaat de app: MAPS.me een offline google maps. Iets wat redelijk werkt maar soms wel eens vast loopt.
Ik besefte dat ik er alleen voor stond dus gebruikte ik de app. Een uur de route gevolgd toen ik erachter kwam dat de app dus geen enkele locatie kon bepalen. Ik vond het al vreemd dat ik geen enkele toerist tegen was gekomen. Aan een vrouwtje gevraagd welke richting ik op moest. Ze keek me aan en begon spontaan te lachen. Ik was blijkbaar een volledig andere kant op gereden. Ze zei dat het nog zo'n 3,5 uur zou duren voor ik daar aan zou komen. Haar man was gelukkig wel zo aardig om met me mee te rijden naar een soort "hoofdweg" (zei hij) die ik 27 kilometer moest volgen. Slingerend door de bergen op een weg die bestond uit zand en steentjes. Waarin ik tussendoor ingehaald werd door toeterende vrachtwagens met aanhangwagens en veelste hoge snelheid, een pittig ritje.
Aangekomen in een dorpje nam ik even een break. Ik ging zitten bij een koffie tentje waar een hele familie binnen zat. Ze staarde naar me alsof ze nog nooit iemand uit het Westen hadden gezien. De kinderen zwaaide naar me en kwamen high fives geven. Zo grappig om te zien. Voor ik het wist was ik een attractie, mensen kwamen naast me staan om te zien hoe groot ik was en begonnen te lachen. Wat ze ook facinerend vonden waren mijn armen met vooral m'n tattoo's, daar konden ze niet van afblijven. Echt geweldig zulke dingen mee te maken!
Het begon er weer wat postiver uit te zien. Totdat ik voor de tweede keer stopte om te checken of ik nog goed reed. Ik wilde m'n motor starten toen het gehele knopje + kabel afbrak en stuk was. De kickstart werkte ook niet dus ik zat weer met een nieuw probleem.. Stond ik dan, in de regen, boven op een berg in de middle of nowhere.
Een oud vrouwtje die langs de kant van de weg zat begon naar achter te wijzen. Dus ik dacht, daar moet ik zijn. Met toch wat geluk was daar inderdaad een garage. Ik werd hartelijk ontvangen en kreeg meteen een stoel en een kop thee. Binnen een kwartier was mn motor weer gefixed en dat voor welgeteld 1 euro, geweldig!
Uiteindelijk deze hele reis overleefd een aangekomen in Halong Bay waar ik opzoek was gegaan naar een wifi spot om m'n buddy te contacten. Hij dacht dat ik een afslag had gemist en was alvast doorgereden (+ ook een backpack die er af was gevallen) .. Lang leven internet!
Gelukkig kunnen we er nu allebei om lachen ;-)
M'n motor trouwens de toepasselijke naam gegeven: Harry Davidson, die naam vast nog vaker terugkomen :)
Taken care!!!